Historia rasy ⏳
Ragdolle zostały hodowane w latach 60. XX wieku w Kalifornii przez Ann Baker, znaną kalifornijską hodowczynię kotów perskich z miejscowości Riverside. Uchodzi ona za twórczynię i pierwszą właścicielkę kotów tej rasy. Protoplastką rasy uznaje się półdziką, długowłosą, białą kotkę o imieniu Josephine, która przypominała swoim wyglądem angorkę. Josephine została uratowana po wypadku samochodowym. Następnie została skrzyżowana z kotem birmańskim, a potem dalej krzyżowana z innymi rasami. Legenda głosiła, że wypadek spowodował uszkodzenie zdrowia Josephine, co przejawiało się w bezwładzie kociąt i braku odczuwania bólu, ale nie ma na to dowodów. Obecnie powszechnie uważa się, że ragdolle wywodzą się ze skrzyżowania kotów birmańskich, perskich oraz burmańskich. Pierwszym kotem, który trafił w ręce Ann Baker, był podobny do rasy burmańskiej kot o imieniu Buckwheat. Następnym był dwukolorowy kot Raggedy Ann Fugianna, który również pochodził od Josephine, ale ojcem był kocur Daddy Warbucks, syn Josephine, uznawany za “ojca ragdolli” do dzisiaj. Ann Baker aktywnie promowała nową rasę, co przyczyniło się do jej nagłośnienia w amerykańskich mediach. Zastrzegła nazwę rasy oraz założyła organizację International Ragdoll Cat Association (IRCA). Niektórzy hodowcy spoza IRCA, aby uniknąć opłat za korzystanie z nazwy “ragdoll”, nazwali swoje koty Ragamuffin. W Stanach Zjednoczonych rasa ragdolle została zarejestrowana w 1965 roku, a w Wielkiej Brytanii w 1983 roku.
Ragdoll
Kraj pochodzenia: Stany Zjednoczone.
Wielkość: 20-25 cm
Waga: 4,5 – 10 kg
Sierść:
półdługa, gęsta, jedwabista, z połyskiem; występuje miękki i niewielki podszerstek, a dzięki temu brak tendencji do linienia i kołtunienia.
Umaszczenie: dopuszczalne kolory różnią się w zależności od organizacji, ale zawsze są w odmianach barwnych point – colorpoint – typowe dla kotów syjamskich. Kolor podstawowy znajduje się na pyszczku, uszach, łapach i ogonie, najpopularniejsze to ciemnobrązowy (seal) oraz niebieski. Występują także czekoladowy, liliowy; niektóre stowarzyszenia uznają również oznaki kremowe, rude i szylkretowe. Uznane odmiany barwne typu point (ciemniejsze na masce, uszach, ogonie i nogach), point bicolor z białą odwróconą literą V na twarzy, białymi łapami i brzuchem, oraz point mitted (umaszczenie charakterystyczne tylko dla kotów ragdoll: biały podbródek z białą kreską na twarzy, lub bez niej, białe „rękawiczki”, „skarpetki”, biały nieprzerwany pas od brody przez brzuch do nasady ogona)
Długość życia: 15-18 lat.
Charakter rasy 😺
Ragdoll jest kotem o wyjątkowo przyjacielskim, spokojnym i inteligentnym charakterze. Choć potrafi być nieco flegmatyczny, to jednak jego łagodna natura oraz ogromne uczucie sprawiają, że staje się on idealnym towarzyszem życia. Pomimo swojej imponującej wielkości, Ragdoll jest niezwykle czuły i spokojny, co czyni go doskonałym kotem do życia w domu. Ragdoll uwielbia zabawę, ale nie przejawia tendencji do chaosu czy przewracania domu do góry nogami. Jest raczej spokojny i preferuje relaksujące spacery po ziemi niż gwałtowne skoki na wysokości. Znany jest również z tego, że preferuje swój drapak nad meblami, co sprawia, że jest łatwy do wychowania i utrzymania w czystości. Ta rasa kotów bardzo silnie się przywiązuje do swoich opiekunów i zawsze poszukuje ich bliskości. Chętnie towarzyszy im przez cały dzień, często chodząc przy nodze jak pies. Jednakże, nie jest zbyt nachalny i przypomina o swojej obecności jedynie cichym i delikatnym miaukiem. Jest oddany i kochający, gotowy do skoczenia na kolana opiekuna w każdej chwili. Ragdoll świetnie radzi sobie w rodzinach z dziećmi oraz w domach, gdzie są już inne zwierzęta. Lubi pieszczoty i akceptuje nawet najbardziej wymyślne zabawy, zachowując przy tym wyjątkowo dużą cierpliwość. Mówi się, że ragdoll to wieczny kociak, ponieważ jego miłość do zabawy nie mija nawet w starszym wieku. W skrócie, Ragdoll to nie tylko piękny kot, ale także ideał towarzysza życia domowego, który swoją spokojną, przyjacielską naturą potrafi oczarować każdego.
Pielęgnacja 🫧
Czesanie ragdolla jest stosunkowo proste, szczególnie w porównaniu z innymi rasami kotów o długim futrze. Futro jest łatwe w pielęgnacji, ponieważ nie kołtuni się i nie filcuje, z wyjątkiem obszaru za uszami. Dlatego też szczególną uwagę należy zwrócić na te miejsca podczas pielęgnacji. Resztę okrywy włosowej ragdolla wystarczy szczotkować raz na tydzień, aby zapobiec nadmiernemu wypadaniu sierści oraz powstawaniu kłaków. Jednakże warto pamiętać, że regularne czesanie pozwala także zapobiec połykaniu nadmiernej ilości sierści oraz zmniejsza ryzyko powstawania kul włosowych.
W przypadku ragdolla ważne jest również regularne sprawdzanie uszu i przycinanie pazurów. Regularna higiena uszu pomaga zapobiec infekcjom, a przycinanie pazurów pozwala uniknąć nadmiernego ich wzrostu i ewentualnych urazów. Dodatkowo wskazane jest regularne mycie zębów, aby zapobiec chorobom dziąseł i przyzębia. Regularna higiena jamy ustnej jest kluczowa dla ogólnego zdrowia kota, więc warto włączyć ją do codziennej rutyny pielęgnacyjnej ragdolla. Podsumowując, ragdolle nie wymagają intensywnej pielęgnacji, ale regularne czesanie, sprawdzanie uszu, przycinanie pazurów oraz mycie zębów pomagają utrzymać ich w doskonałej kondycji i zapewnić im zdrowie i komfort przez wiele lat.
Zdrowie 🩺
Ragdoll to stosunkowo młoda rasa kotów, co wiąże się z pewnym stopniem pokrewieństwa wśród tych zwierząt. Około 45% genów ragdolla pochodzi od kotów Ann Baker, co stanowi istotną część puli genetycznej. Niestety, ze względu na ograniczoną liczbę założycieli rasy, ragdolle mają wysoki poziom inbredu, co może zwiększać podatność na różne choroby. Badania przeprowadzone na podstawie danych od szwedzkich ubezpieczycieli wykazują, że ragdolle mają najniższy wskaźnik przeżywalności wśród popularnych ras kotów. Wykazują one również skłonność do problemów z układem moczowym, zwłaszcza z nerkami i moczowodami, co może prowadzić do zwiększonego ryzyka zgonu. Ponadto, ragdolle są bardziej podatne na różne choroby, takie jak FIP, problemy ze stawami, zapalenie mięśnia sercowego oraz choroby przyzębia. Jednakże nie jest jasne, czy te problemy dotyczą wyłącznie krajów nordyckich, czy też występują również w innych regionach.
Żywienie 🍽️
Ragdoll, podobnie jak inne koty, powinien być karmiony wysokiej jakości pokarmem, zarówno gotowym, jak i naturalnym typu BARF. Dla kotów kastrowanych i sterylizowanych zaleca się specjalny pokarm dostosowany do ich potrzeb, np. pokarm dla kastratów. Ważne jest również monitorowanie ilości spożywanych kalorii, ponieważ ragdolle mają tendencję do nadwagi. W związku z tym właściwa dieta powinna być skomponowana tak, aby utrzymać zdrową wagę i dobrą kondycję fizyczną kota.
Podsumowanie 📌
Wprowadzenie do tajemniczego świata Ragdolla ukazało nam niezwykłe cechy tej rasy kotów – ich przyjacielski charakter, spokojną naturę i inteligencję, które sprawiają, że są one doskonałymi towarzyszami życia. Jednakże, aby zadbać o ich zdrowie i dobre samopoczucie, konieczne jest odpowiednie pielęgnowanie oraz właściwa dieta. Warto również pamiętać o regularnych kontrolach zdrowia u weterynarza, aby monitorować stan zdrowia Ragdolla i zapobiec ewentualnym problemom zdrowotnym. Dbanie o zdrowie i dobre samopoczucie Ragdolla sprawi, że będą one mogły cieszyć się pełnią życia i dawać wiele radości swoim opiekunom przez wiele lat.
Dziękujemy za lekturę!
Zespół Gano❤️
